Wieteke Hendrikx

Het 'vogeltjes schilderen' begon met roodborstjes, daar heb ik nu eenmaal 'iets' mee. Maar ik ben nu wat aan het uitbreiden met andere vogels ook hoor, want ook de gewone huismus is een prachtig vogeltje, al is hij niet zo felgekleurd. Ook iets grotere vogels zoals een merel en zanglijster zijn inmiddels in verf verschenen. De laatste was het gevolg van het tragische noodlot van een heuse zanglijster die ik onlangs 's ochtends voor mijn tuindeuren vond. Die was kennelijk tegen het raam gevlogen, of eigenlijk vermoed ik tegen de steiger die nu net voor de gevel stond in verband met het vervangen van de dakgoot..ik had hem maar op een mooi plekje in tuin gelegd. Vond het wel een soort van 'eer' om hem in mijn handen te mogen houden en zijn mooie gespikkelde borst te bekijken. Maar triest was het natuurlijk wel dat het noodlot hem zo had getroffen. Dus wilde ik perse ook de zanglijster op het doek laten verschijnen.
Om op roodborstjes terug te komen, die blijven me verbazen! Ze zijn niet bang aangelegd, dat is ook wel bekend, maar ik heb al een paar keer mogen ervaren dat ze langere tijd stilhouden op een plek, als je zelf ook stil staat. Alsof ze er echt even voor gaan zitten om contact te maken en je de tijd geven om een paar foto's te maken. Misschien doen ze dat graag, poseren, en ja waarom niet als je mooi bent?
Het heeft ook nog wel een extra betekenis voor me hoor, omdat ik bij een roodborstje vaak nog terugdenk aan een overleden vriend. Het geval wil dat ik, bijna 3 jaar geleden inmiddels, in zijn kist een briefje had gedaan met daarop de vraag of hij nog wat van zich wilde laten horen. En ik weet niet zeker of ik het erbij geschreven had, maar in ieder geval wel sterk erbij gedacht: 'Graag in de vorm van en vogeltje'. Hij had ook wel 'iets' met vogeltjes, voerde graag de musjes vanuit zijn deuropening en er was een merel die vaak op zijn raam tikte had hij mij verteld.
Een paar maanden na zijn overlijden was er voor mijn gevoel een eerste 'ontmoeting' met een roodborstje dat mijn aandacht trok en steeds een stukje voor mij uit hupte. De meest bijzondere keer daarna was toen ik op een bankje bij een natuurgebied zat en daar een roodborst bij het bankje aan het scharrelen was. Die ging op een takje vlak achter mij zitten en floot me daar toch mooi een lied van dichtbij! Speciaal voor mij, zo voelde het.. Het was alsof ik haast ook in zijn energie werd gezogen als ik naar hem keek terwijl hij zat te zingen en alles eromheen stil was!
U kunt er van denken wat u wilt (dat ik een grote verbeelding heb, wat ik uiteraard ook heb) maar dat doet er voor mij ook niet toe. Ikzelf vond het in ieder geval bijzonder, wonderbaarlijk en prachtig!!!  Ik zat overigens niet alleen op dat bankje en deze getuige was er ook van onder de indruk.
Zo zijn er, naar ik vermoed, veel meer van dit soort bijzondere ontmoetingen tussen mensen en vogeltjes (en niet alleen vogeltjes natuurlijk) en dat is iets om blij van te worden. Wat niet wegneemt dat ik ook erg van katten houd...al mogen ze de vogeltjes liever met rust laten wat mij betreft