Wieteke Hendrikx

De waarde van kunst

De waarde van kunst

Wat is kunst waard? Deze vraag kun je natuurlijk op meerdere manieren opvatten. Want wat het waard is, is niet altijd de waarde uitgedrukt in geld. Veel meer nog is het wat het waard is in de zin van wat het voor iemand persoonlijk betekent. Wat zegt het je? Waar doet het je aan denken? Wat voor gevoel roept het bij je op? Dat is de gevoelswaarde van kunst.

Ik heb het bepalen van een prijs voor mijn schilderijen vaak moeilijk gevonden. Hierbij ga ik dan ook maar op mijn gevoel af, welke prijs voelt goed voor mij? Graag houd ik het betaalbaar voor een grote groep mensen, want ik wil zoveel mogelijk mensen ervan kunnen laten genieten. Daarnaast wil ik dat mensen wel beseffen dat wat ze kopen niet hetzelfde is als een massaprodukt uit de winkel! Een kunstenaar investeert vaak veel tijd, energie en ook geld in zijn werk. Hij of zij krijgt niet betaald per uur en is er sowieso nooit van verzekerd betaald te krijgen. Als je het vergelijkt met een 'normale baan' zou je kunnen zeggen dat iemand een hele week (maand, jaar) naar kantoor gaat en misschien onverwachts af en toe een zakje geld krijgt toegestopt. Of helemaal niet.

Daarom ben ik ook zo dankbaar als mensen iets kopen, want zij zijn degenen die je motiveren door te gaan met waar je mee bezig bent. Ik wil niet zeggen dat ik anders niet door zou gaan met wat ik doe. Want ik doe het omdat ik het leuk vind. Maar het is wel fijn te weten dat er mensen zijn die het  waarderen wat je maakt. En vooral als je weet wat het voor waarde voor ze heeft. Gevoelswaarde. Zo heb ik al vele kleine vogelschilderijtjes verkocht en al zijn het nog zulke kleine werkjes, ze raken de mensen in hun hart. Daar wordt ik blij van! Dat is het mij waard!

Om mensen te raken met je kunst zijn er natuurlijk verschillende manieren. Sommige kunstenaars zullen misschien doelbewust manieren bedenken hoe mensen te bereiken, bv door confronterende of verwarrende kunst. Zelf denk ik er in iedere geval niet veel over na, om te schilderen heb ik mijn hoofd niet nodig. Wat er op het doek verschijnt, is wat mij fascineert. Wat er in mij leeft. 20 jaar geleden was dat iets heel anders dan nu. Toen zat ik op de kunstacademie en was behoorlijk somber en gesloten. Dat resulteerde in een symbolische beeldtaal die uitdrukking gaf aan mijn gevoels van verdriet, verwarring, boosheid etc.

Tegenwoordig is mijn expressie veel vrolijker en zonder verhalen.  Het een is niet beter dan het ander vind ik. Daarom gaat het er mij ook altijd om dicht bij mezelf te blijven in wat ik wil. Dat ik maak wat ik wil maken. En me daarbij niks aantrek van 'regels van kunst' , zoals veel mensen vaak denken dat er zijn. Bv iets bedenken wat nog niemand bedacht heeft, of een ingewikkeld (en dus bedacht) verhaal bij je kunst moeten hebben, of een heel lang proces moeten doormaken voor je met een resultaat komt. Dat kan en mag allemaal wel, maar ik hoef er niet aan mee te doen. Uniek is het sowieso wat ik maak, zoals ieder zijn eigen uniekheid als vanzelf heeft. We hebben geen manieren nodig om uniek te zijn.

En zo zijn er vele kunstenaars die net als ik genieten van het keer op keer laten zien van de schoonheid om ons heen. In zo vele vormen, in zo vele kleuren, ieder op zijn eigen manier. Ieder vanuit zijn uniekheid!

Lees meer >> | 1 Reactie | Reageer | 58 keer bekeken

Vogeltjes

Vogeltjes blijven een dankbaar onderwerp om te schilderen. Het geeft me altijd vreugde als er tijdens het wandelen ineens een klein vogeltje opduikt. Een aangename verrassing is dat, zo'n klein licht beestje huppend over de grond of vliegend van het ene bosje naar het andere. En soms wordt je nog getrakteerd op wat gezang erbij ook! Dat tovert een lach op je gezicht, toch? Misschien dat ik ze daarom graag schilder, omdat ze me blijheid geven. En daarbij heb ik ook al een aantal mensen gelukkig kunnen maken met zo'n klein vogeltje, want alle vogeltjes die ik had geschilderd zijn inmiddels uitgevlogen. Daarom was het hoog tijd weer eens wat nieuwe te maken vond ik. Bovendien had ik er ook echt zin in, in deze tijd van het jaar.

Het 'vogeltjes schilderen' begon met roodborstjes, daar heb ik nu eenmaal 'iets' mee. Maar ik ben nu wat aan het uitbreiden met andere vogels ook hoor, want ook de gewone huismus is een prachtig vogeltje, al is hij niet zo felgekleurd. Ook iets grotere vogels zoals een merel en zanglijster zijn inmiddels in verf verschenen. De laatste was het gevolg van het tragische noodlot van een heuse zanglijster die ik onlangs 's ochtends voor mijn tuindeuren vond. Die was kennelijk tegen het raam gevlogen, of eigenlijk vermoed ik tegen de steiger die nu net voor de gevel stond in verband met het vervangen van de dakgoot..ik had hem maar op een mooi plekje in tuin gelegd. Vond het wel een soort van 'eer' om hem in mijn handen te mogen houden en zijn mooie gespikkelde borst te bekijken. Maar triest was het natuurlijk wel dat het noodlot hem zo had getroffen. Dus wilde ik perse ook de zanglijster op het doek laten verschijnen.
Om op roodborstjes terug te komen, die blijven me verbazen! Ze zijn niet bang aangelegd, dat is ook wel bekend, maar ik heb al een paar keer mogen ervaren dat ze langere tijd stilhouden op een plek, als je zelf ook stil staat. Alsof ze er echt even voor gaan zitten om contact te maken en je de tijd geven om een paar foto's te maken. Misschien doen ze dat graag, poseren, en ja waarom niet als je mooi bent?
Het heeft ook nog wel een extra betekenis voor me hoor, omdat ik bij een roodborstje vaak nog terugdenk aan een overleden vriend. Het geval wil dat ik, bijna 3 jaar geleden inmiddels, in zijn kist een briefje had gedaan met daarop de vraag of hij nog wat van zich wilde laten horen. En ik weet niet zeker of ik het erbij geschreven had, maar in ieder geval wel sterk erbij gedacht: 'Graag in de vorm van en vogeltje'. Hij had ook wel 'iets' met vogeltjes, voerde graag de musjes vanuit zijn deuropening en er was een merel die vaak op zijn raam tikte had hij mij verteld.
Een paar maanden na zijn overlijden was er voor mijn gevoel een eerste 'ontmoeting' met een roodborstje dat mijn aandacht trok en steeds een stukje voor mij uit hupte. De meest bijzondere keer daarna was toen ik op een bankje bij een natuurgebied zat en daar een roodborst bij het bankje aan het scharrelen was. Die ging op een takje vlak achter mij zitten en floot me daar toch mooi een lied van dichtbij! Speciaal voor mij, zo voelde het.. Het was alsof ik haast ook in zijn energie werd gezogen als ik naar hem keek terwijl hij zat te zingen en alles eromheen stil was!
U kunt er van denken wat u wilt (dat ik een grote verbeelding heb, wat ik uiteraard ook heb) maar dat doet er voor mij ook niet toe. Ikzelf vond het in ieder geval bijzonder, wonderbaarlijk en prachtig!!!  Ik zat overigens niet alleen op dat bankje en deze getuige was er ook van onder de indruk.
Zo zijn er, naar ik vermoed, veel meer van dit soort bijzondere ontmoetingen tussen mensen en vogeltjes (en niet alleen vogeltjes natuurlijk) en dat is iets om blij van te worden. Wat niet wegneemt dat ik ook erg van katten houd...al mogen ze de vogeltjes liever met rust laten wat mij betreft

Lees meer >> | 2 Reacties | Reageer | 95 keer bekeken

Zomer

Lees meer >> | 0 Reacties | Reageer | 120 keer bekeken